سی‌و‌یک سال است که جهان موسیقی تولد فردی مرکوری را بدون او جشن می‌گیرد؛ خواننده‌ای افسانه‌ای که اگر زنده بود، امسال ۷۶ ساله می‌شد.
فردی مرکوری خواننده، ترانه‌سرا و یکی از آهنگسازهای گروه محبوب کویین، با نام فرخ بولسارا در ۵ سپتامبر ۱۹۴۶ در زنگبار و در خانواده‌ای از پارسیان هند به دنیا آمد. والدین او از پارسی‌ها یا پیروان دین زرتشتی محسوب می‌شدند که اجدادشان از ایران به هند مهاجرت کرده بودند.
Read More
This section contains relevant reference points, placed in (Inner related node field)
سرنوشت خانواده بولسارا، مانند اجدادشان، مهاجرت از سرزمین اجدادی به قصد زندگی بهتر در فضای امن بود. آن‌ها در پی وقوع انقلاب زنگبار، در سال ۱۹۶۴ به انگلستان پناه بردند.
فردی جوان در آن‌جا به کالج هنر ایلینگ رفت و با تعدادی از نوازندگان دوست شد. او قبل از پیوستن به گروه کویین، گروهی که تا آخر عمر به آن وفادار ماند، با چند گروه دیگر نیز همکاری کرد.
جوانی با دین و ظاهر متفاوت در بریتانیا
فردی چهار دندان اضافی داشت که آن پوزخند دندان‌نمای معروفش را به او داده بود. او هرگز دندان‌هایش را درست نکرد، چرا که می‌ترسید دامنه آوازی چهار اکتاوی چشمگیرش را خراب کند.
تولد «کویین»
مرکوری با راجر تیلور، نوازنده درام، و برایان می، نوازنده گیتار، تقریبا همان زمانی که در دهه ۱۹۶۰ به لندن نقل مکان کرد، آشنا شد. آن‌ها در سال ۱۹۷۱ با جان دیکن، نوازنده گیتار باس، آشنا شدند. گروه چهار نفره، که مرکوری آن را کویین نامید، اولین کنسرتش را در ژوئن همان سال برگزار کرد.
در سال ۱۹۷۳، کویین اولین آلبومش را با عنوان «کویین» منتشر کرد. آن‌ها به‌سرعت آلبوم دومشان، «کویین دو»، را در سال ۱۹۷۴ روانه بازار کردند، آلبومی که ظرف یک ماه ضبط کرده بودند.
با این حال، موسیقی کویین در واقع با سومین آلبوم آن‌ها، «حمله قلبی محض» (Sheer Heart Attack) که در سال ۱۹۷۴ منتشر شد، مورد توجه قرار گرفت. موفقیت بزرگ‌تر با آلبوم چهارم به سراغشان آمد.
محبوبیت کویین تا اواخر دهه ۱۹۷۰ و اوایل دهه ۱۹۸۰ در اوج بود. پس از «آثار» (The Works) در سال ۱۹۸۴، فروش آلبوم‌های این گروه رو به کاهش گذاشت، اگرچه کویین همچنان جمعیت زیادی را در کنسرت‌ها در سراسر جهان به خود جذب می‌کرد، که دلیل اصلی آن هم حضور جذاب و متفاوت فردی روی صحنه بود.
مرکوری علاوه بر استعداد در خوانندگی و ترانه‌سرایی، اجراکننده‌ای ماهر بود. او می‌دانست چگونه مخاطبان را سرگرم کند و با آن‌ها ارتباط برقرار کند.
عشق زندگی فردی مرکوری
در اوایل دهه ۱۹۷۰، مرکوری رابطه‌ای طولانی‌مدت با دختری به نام مری آستین داشت که از طریق برایان می با او آشنا شده بود. آستین با مرکوری در سال ۱۹۶۹، هنگامی که ۱۹ ساله بود و فردی ۲۴ سال داشت، یک سال قبل از تشکیل گروه کویین، آشنا شد. این دو چند سال با هم در لندن زندگی کردند.
رفتار بی پروای مرکوری و اجراهای متفاوتش فقط یک سبک اجرا نبود. او با دیگران تفاوت داشت. مرکوری اگرچه هیچ‌گاه به سوال‌های خبرنگاران درباره گرایش جنسی‌اش پاسخ روشنی نداد، یک منبع الهام‌بخش بزرگ برای جنبش‌های برابری‌خواهی جنسی بود، مخصوصا در زمانی که حتی در بریتانیا هم رابطه جنسی افراد همجنس تا سال ۱۹۶۷ عملی مجرمانه بود.
گفته می‌شود در دسامبر ۱۹۷۶ مرکوری بالاخره با مری در مورد گرایش جنسی‌اش صحبت کرد و این موضوع اگرچه به رابطه عاشقانه‌شان پایان داد، دوستی آن‌ها تا پایان عمر مرکوری ادامه داشت.
مرکوری اغلب از مری به‌عنوان تنها دوست واقعی‌اش یاد می‌کرد. در مصاحبه‌ای در سال ۱۹۸۵، او در مورد آستین گفت: «همه عاشقانم از من پرسیدند که چرا نمی‌توانند جای مری را پر کنند، اما این غیرممکن است. تنها دوستی که دارم مری است و هیچ‌کس دیگری را نمی‌خواهم. برای من، او همسر عرفی‌ام بود. برای من یک ازدواج بود. ما یکدیگر را قبول داریم، همین برایم کافی است.»
در سال ۱۹۸۵، او رابطه طولانی‌مدت دیگری را با یک آرایشگر ایرلندی به نام جیم هاتون (۲۰۱۰-۱۹۴۹) آغاز کرد. مرکوری رابطه‌شان را رابطه‌ای بر پایه آرامش و تفاهم توصیف می‌کرد و می‌گفت نمی‌تواند چیزی بهتر از این بخواهد.
ایدز، پنهانکاری و پذیرش
در سال ۱۹۸۷، ابتلای مرکوری به اچ‌آی‌وی تشخیص داده شد. تست اچ‌آی‌وی هاتون نیز در سال ۱۹۹۰ مثبت شد و او هفت سال آخر عمر مرکوری را با او زندگی کرد، در مدت بیماری مراقب او بود و هنگام مرگ، بر بالینش حضور داشت. مرکوری حلقه طلایی را که هاتن به او داده بود تا پایان عمر به انگشت داشت و با همان حلقه سوزانده شد.
گربه‌ها، همدم همیشگی فردی مرکوری
مرکوری عاشق گربه‌هایش بود. گفته می‌شود که او در طول زندگی‌اش بیش از ۱۰ گربه داشت که اغلبشان گربه‌های حمایتی بودند. او حتی درباره گربه‌هایش آهنگ نوشت و اعلام کرد که تمام دارایی‌اش را بین آن‌ها و مری آستین تقسیم خواهد کرد. آخرین عکس ستاره کویین او را در رختخواب با دو گربه نشان می‌دهد، که یکی از آن‌ها دلیلا، گربه محبوبش، بود.
آخرین آثار
پس از تشخیص بیماری فردی مرکوری، او همچنان به ضبط آهنگ با گروه کویین ادامه داد و پیش از مرگش، در آخرین آلبوم آن‌ها به نام «ساخت بهشت» (Made in Heaven) که در سال ۱۹۹۵ منتشر شد، شرکت داشت. او یک روز قبل از مرگش در سال ۱۹۹۱ در سن ۴۵ سالگی، که در اثر عوارض ایدز بود، ابتلایش به این بیماری را اعلام کرد. در سال ۱۹۹۲، گروه کویین کنسرتی برای ادای احترام به او و به‌منظور آگاهی‌بخشی در مورد بیماری ایدز برگزار کرد.
